- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
استقبال و ورود به ماه محرم
شکر خـدا که باز پـریشان شدم حسین مـاه محـرّم آمـد و گـریان شدم حـسین این سفرههای روضه پُر از رزق و برکت است شکر خدا دو مرتبه مهمان شدم حسین
: امتیاز
|
استقبال و ورود به ماه محرم
دلم ز روز ازل گـشـته مبـتـلای حسیـن سلام من به حسین و به کـربلای حسین وجودِ عاشق و معشوق وقف یکدگر است حـسیـن برای خـدا و خـدا برای حسـین ثواب سعی و صفا کی رسد به یک لحظه قـدم زدن وسـط مـروه و صفـای حسین رضای حضرت حق در رضایت زهراست رضای حضرت زهرا در رضای حسین اگـر مـعـلـم تــوحــیـد من شـود زیـنـب به چشم خویش تماشا کنم خـدای حسین دوبـاره زد به سر عـاشقم نـوای جـنون که پردهای کشم امشب ز ماجرای حسین زمین کـربـبلا تا به عـرش غـوغـا بود زمـان جـلــوۀ پـایـانـی لــقــای حـسـیـن نهاده دست به سیـنـه تـمام خـیـل مـلک همه مـطیـع فـرامیـن چـشم های حسین خـلـیـل آمـده تـا ذبـح اعــظـمـش بـیـنـد چه محشریست مگر وادی منای حسین کجـاست حـضرت داوود تا بگـیرد یاد طریق شکـر نمودن ز شکرهای حسین کـلـیـم غـرق تـحـیّـر به لـکـنـت افـتـاده مگـر چه میشنود لحـظۀ دعـای حسین مسیـح ذرّهای از خـاک قـتـلگـاه چـشیـد تـمام عـمـر شـفـا داد با شـفـای حـسیـن دوید خـتـم رسـل سر برهـنـه تا گـودال میـان هـلهـلهها گـم شده صـدای حـسین ز خیمه گاه رسد خـواهری تک و تنهـا مگـر شنـیـده میـان حـرم صدای حسین خــدا کـنـد کـه از راه رفـتـه بــر گـردد وگـرنه سر بدهد زیـر تیـغ جای حسین صدای نـالۀ زهـراست میرسد بر گوش فـدای رأس جدا گشته از قـفـای حـسین ببین که بر سر یک کهنه پیرهن دعواست به دست چـند نـفـر تـکّـۀ ردای حـسیـن یکی زره یکی عمامه وان یکی شمشیر ربود وان یکی از شانهها عبای حـسین
: امتیاز
|
استقبال و ورود به ماه محرم
اشعـار سرخ دلـشکـنـش را بیاورید دمنـوحههای سیـنهزنش را بـیاورید دارد صدای قـافـله از دور میرسد اسـفـنـد وقـت آمـدنـش را بـیـاوریـد بعد از کـتـیـبههای حـسیـنیه زودتر سیـنـیِ چـای ریخـتـنـش را بیاورید دادم لباس مشکی خود را به مادرم آری بـسـاط دوخـتـنـش را بیـاورید دلشورههای خـواهر او بیـشتر شده اسـبـاب غـمنـداشـتـنـش را بیـاورید سر نیزههای کوفه صدا می زدند تو را: «ما تشنهایم؛ پس بدنش را بیاورید» دارد به قـتلگاه چه نزدیک می شود زینب؛ رباب، پیـرهـنش را بیاورید حالا رسیده عصر دهم، گفت خواهرش: امـوال غـارتـیِ تـنـش را بـیـاوریـد
: امتیاز
|
کاروان سیدالشهدا علیه السلام در راه کربلا
قــافــلـۀ نــور کـجــا مــیرود مـروه پی سعـی صفـا میرود ذبح عظیمی که خدا گفته است با هـمه هـستی به منـا میرود مـاه بـنـی هـاشـمیـان بی بدیـل در پـی خـورشـیـد ولا میرود شـبـه نـبـی اکـبـر نــیـکـو لـقـا بهـر شهادت به رضـا میرود طفل رضیعی که به تاب و تب است تـشـنــه پـی آب بــقـا مــیرود زینب کبری پی تعـظـیم عشق روح قـدر بهـر قـضـا میرود زیـنـت سـجـاده و روح نـمـاز بـهــر تـجــلای دعــا مــیرود همره این قـافـله تا شهر عشق دست اجـل پـای به پـا میرود گفت چنین طاهر شوریده حال خـون خـدا سوی خـدا میرود
: امتیاز
|
کاروان سیدالشهدا علیه السلام در راه کربلا
در سکـوت شکـستۀ صحرا کــاروانـی ز دور شـد پـیـدا کـاروان عــشــیــرۀ سـادات کــاروان قــبــیــلــۀ طــاهــا کـاروان سـلاله های رسـول کــاروان امـــام عـــاشــورا کاروان عزیزِ حضرت حق پـنجـمیـن آفـتـاب اهـل کـسا دشت در زیر پایشان لرزان دشت نه! بلکه هفت سقفِ سما همگی نـور چـشم پیـغـمـبـر همه مجنون صفت همه لیلا همه شان لاله روی، چون یوسف همگی مستجاب، چون عیسی یـاد تـیـغ و تـرنـج می افـتـد هر که بیـنـد جـمال آن ها را یکـطرف روح آیـۀ تطهـیـر یکطرف معنی "ذوی القربی" پور زهـرا و ساقـی و اکـبر در مثل، کعبه و صفا و منـا این طرف یادگارهای حسن بـه نـهـایـت مـؤدّب و شـیـدا عَــلَـم کــاروان بـه هــمـراهِ مشک، بر دوش حضرت سقا خیل ناموس حضرت حیدر همه در پرده های حُجب و حیا پــرده دار مـخــدّرات حـرم شـیــر غــرّانِ بـیـشـۀ لـیـلا باد، اینجا اجـازه مـیگـیـرد پرده را جا به جـا کند حتی چشم دشمن هزار فرسخ دور نه ز صورت، که قامت آنها محـمـلی بـی رکـاب مـیآیـد محملی محترم چو عرشِ خدا دور تا دور آن بـنـی هـاشـم پیش رو، پور حضرت زهرا عِزّ و جاه و شکوه میبـیـند هرکه از راه میرسد ایـنجا تـا کـه گــاهِ نــزول مـیآیــد ناگهان دشت میشود غوغا دیده ها سوی خاک میافـتـد تا که زینب زمین گـذارد پا ثـانیِ حـیـدر است میگـیرد زیـر بـازوی زینـب کـبـری زانــوانـی غــیــور مـیآیــد که شـکـوه حـرم کـند معـنـا چشم بد دور، ناید آن روزی کـاروان را نظر زنند اعـدا ناید آن روز که عزیز بتول در بیـابـان شود تک و تنها
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم
نی، نــاله کرد و بـاز ترنم، شروع شد فصل هبــوط آدم و گنــدم، شـروع شد دریای بیکـران شهادت، که مــوج زد توفــان نــوح بود و تلاطــم شروع شد از «برکۀ غدیر»«محرّم» طلوع کرد سر مستی(حبیب)هم از(خم)شروع شد بــاران اشک شیـفـتـگــان غــم حسیـن «تا گفتم: الســلام علیکــم شروع شد» روح دعا، به نام «اباالفضل» چون رسید غــوغـایـی از توسل مــردم شروع شد وقتی گــلوی نــازک گـل شد نشان تیر لبـخـنـد بـاغـبــان و تبــسّم شــروع شد ازاشک وخون اگرچه وضومیگرفت عشق از «تــربت شهیــد» تـیـمـم شروع شد ای آسمـان! مصیبت عظمای اهل بیت از قـتـلـگاه عصمت پنجــم شــروع شد فصل به خون نشستم گلهای باغ وحی از آیهی «لیــذهب عنکم» شــروع شد با آنکه باغ گـل به محبت نیــاز داشت با تازیانه، نــاز و تــنــعّــم شـروع شد وقتی دل ستــارۀ محـمل نشین شکست با مـاهِ روی نیــزه، تکلــم شــروع شد
: امتیاز
|
آغاز ماه محرم و مناجات با سیدالشهدا علیهالسلام
بـاز هـنگـامـۀ مـاتم شده؛ ای شاه غـریب دل دیوانه پر از غـم شده؛ ای شاه غریب چند روزی است که راه نَـفَـسَـم می گیـرد نکـند بـاز مـحـرم شده؛ ای شـاه غــریب باز در عـرش خـدا مشکی مـاتـم زده اند موسم بیرق و پرچم شده؛ ای شاه غریب کربلا گـفـتـم و اوضاع دلم ریخت به هم کـربـلا قـبـلـۀ عـالـم شده؛ ای شاه غریب آه سقــا چه کـنــد با عـطـش اهــل حــرم آب در خیـمۀ تان کم شده؛ ای شاه غریب بابـی انت و امی ...چه شـده در گــودال کمر خـواهرتان خـم شده؛ ای شاه غـریب خواهرت آمد و آن مرد تو را بـرگـرداند آخر روضه چه مبهم شده ای شاه غریب رفت و برگشت ولی کاش نمی دید اصلاً چـقـدر از بـدنـت کم شده؛ ای شاه غریب گـفـتـه بــودنـد که تـو ذبـح عـظیـمـی اما ذبح تو واقعا اعـظـم شده، ای شاه غریب
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم
عــالــم به ماتــم تو حـسـیـنـیـۀ غــم است یعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم است از عــرش تابه فــرش تمــام فــرشتگــان فــریــاد می زنـنـد که مــاه مـحّــرم است هفت آسمـان پُر است ز گــرد عــزای تو چشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم است کـعـبـه سیــاهپــوش عــزایت شد و هنوز شور غمت به سینۀ پُر شور زمـزم است بعد از گــذشت این همه سال از شهادتت گلزار دین هنوز ز خــون تو خُـّرم است تا با خــبــر شــوند همه عــالــم از غمت یــادآور غــم تــو رســول مــکّــرم است تا فـیـضی از فتضـیلت غــم هـای تو برند خلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم است هرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشم تصویر کــربــلای تو آنجـا مـجـسّـم است از هـر غــمی که بر دل ما خیمـه می زند فــرمــوده اند گــریــۀ بر تو مــقّــدم است از حُرمت غمت چه بگویم که تا به حشـر زهــرا سیــاهپــوش عــزایت دمــادم است چون محتشم وفائی غمـگـین به گریه گفت «باز این شورش است که در خلق عالم است»
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم
بـسم رب الـفـاطـمـه آغــاز کردم گریه را از گلــوی بغـض هایم بــاز کردم گریه را مثل یک مادر که فرزندش ز دستش میرود اقـتــدا کــردم به او ابــراز کـردم گریه را این سیاهی های هیئت چادر خاکی او است با غــم پنهانی اش هـمراز کــردم گریه را تا که از ذکر غـریب مــادر افـتـادم ز پـا با نگــاه او پــر پــرواز کــردم گــریـه را سایه ای را بر سرم حس میکنم در روضه ها در پنــاه فــاطـمـه آغــاز کـردم گــریه را گفته اند، اذن دخول ماه غم یا فاطمه است روزی اشک محرم های ما با فاطمه است شال غم بر روی دوشم پیرهن مشکی به تن آرزو دارم شود این جامه بر جسمم کفن محتشم دم میدهد باز این چه شور وماتم است گویی آویزان شده از عـرش کهنه پیرهن تا که از خانه به قصد روضه بیرون میزنم حــیــدر کــرار می آیــد به اسـتـقـبـال من فــاطمه پایین مجـلـس می نـشـیند پیش در می نشاند صدر مجلس گریه کن ها را حسن خواهرش برسینه میکوبد برادر کاش کاش وقت بوسه از رگت میرفت جــانم از بدن آنقدر پــای تنت بر سیــنه و بر سـر زدم پیش چشمم پرپرت کردند و من پرپر زدم
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم و ورود به کربلا
سورۀ غــم می رسد، آیات مـریم میرسد عطر سیب و بـوی اسپند مُحــرّم میرسد دست خود را روی سینه میگذارم با ادب آه، دارد مــادری با قــامت خــم میـرسد میزبان، زهرا که باشد من خیالم راحت است چون که الطافش به مهمان ها دمادم میرسد انبیا پشت سر هم یک به یک صف بسته اند حضرت خاتــم برای خیــر مَقدم میرسد بار عام است و ضیافت خانۀ هیئت شلوغ نامه های دعوت از عـرش معظّم میرسد زیر و رو کردن فقط کار حسین بن علی ست در مُحرّم ارمـنی هم زیر پرچــم میرسد چایی روضه دوای درد بی درمان ماست بین این دارالـشّـفا پیوسته مــرهم میرسد با لباس مشکی اَم از قبــر می آیم بُرون یک نخ این پیرهن فــردا به دادم میرسد جبرئیل عرش خدا را آب و جارو می کند کــاروان کــربــلا از راه کـم کـم میرسد
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم
فصل اشک و سوز و آه از پردۀ دل میشود باز چـشـمـانم به رنگ سرخ مایل میشود باز هم روح الامین مرثیه خــوانی میکند کاف و هاء و یا و عین و صاد نازل میشود با لباس مشکــی ام احــرام گریه بسته ام یک زیارت با هزاران حج معادل میشود سعی ما پای پیـاده از نجف تا کـربلاست شاهـراه وصـل ما این حد فــاصل میشود نیت گــریه نمــودم در نمــاز نـیـمـه شب چونکه روضه بهتر از درک نوافل میشود رکعت اول به یـاد تـشـنـه لبها ســوخـتـم رکـعـت بعـدی من گــودال کــامل میشود مادری پهلوشکسته میرسد از سمت عرش روضه از اینجا به بعدش سخت و مشکل میشود لحظه ای که سـیـنۀ ارباب سنگین میشود روضــۀ سنـگـیـن اربــاب مقـاتـل میشود نیــزه ها نــامهربان هستند اما لحظه ای مهربــان با حنجــر او تیــغ قـاتـل میشود سر غنیمت میرود گودال میگردد شلوغ وقت غـارت کـردن مشتـی اراذل میشود آه از آن لحظه ای که مادرش سر میرسد با تنی عـریان، تنی بی سر مقابل میشود
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم
از ازل پـرچم به دوش ماه ماتم گشته ایم با نوای مادری محــزونه همدم گشته ایم ما همه انصار زهــرائـیم مردِ گــریه ایم محــرم غمخانۀ مــاه محــرم گـشـتــه ایم این لباس مشکی ام با اذن زهرا بر تن است زین سبب عمریست با این خانه محرم گشته ایم رد مکن ما را اگر چه غرق عصیانم ولی گریه ها کردیم و بر زخم تو مرهم گشته ایم روز محـشر یکدگــر را زود پیدا میکنیم سالها مانند کـعـبـه دور پـرچــم گشته ایم گریۀ ما باعث تسکـیــن قلب زینب است خاک بوسِ عمۀ ســاداتِ عالــم گشته ایم صبح، مغرب، شب، سحر، بزم عزا آماده است این دهه همسفرۀ فیضی دمــادم گشته ایم تا که فرصت هست باید گریه کرد وگریه کرد چونکه مهمان اجل ما نیز کم کم گشته ایم در حسیـنـیــه اگــر گــوش دل ما وا شود همنـوای مــادری با قـامت خــم گشته ایم
: امتیاز
|
ورود به ماه محرم
برپــا شده است در دل من خیمۀ غـمـی جانم چه نوحه و چه عزا و چه مــاتمی عمری است دلخوشم به همین غم که درجهان غیــر از غمت نداشتــه ام یار و همدمی بر سیــل اشک خــانه بنــا کـرده ام ولی این بیت سُـست را نفــروشم به عــالـمی گـفـتــی شکــار آتـش دوزخ نـمـی شــود چشمی که در عزای تو لب تر کند نـمی دستی به زلـف دستــۀ زنجیر زن بـکش آشـفــتــه ام میــان صـفــوف مـنـظّــمــی می خوانی ام به حُـکــم روایات روشنی می خــواهـمـت مطابق آیات مـحـکــمی ذی الحجّه اش درست به پایان نمی رسد تقــویــم اگــر نــداشتــه بـاشد مُـحــرّمی
: امتیاز
|
خروج سیدالشهدا از مکه
از غــروب مـدیـنـه می آیــنــد مُـحـرمــان حَــریـم عــاشــورا یکـی از نـوکـرانـشان جـبـریل خـاک بـوس حـریـمــشان حـّـوا گـوشهای از صـدایـشان داوود نَـفَـسـی از دعـایـشـان عیـسـی کعبـه می بیند و طـواف مـَلَک چشـم تـا کـار میکـنـد ایـنـجـا پــرده را از مـقـــابــل زیـنـب بــاد، حــتـّی نـمـی بــــرد بــالا دور تـا دورشـان بـنـی هـاشـم تـحت فـرمـان حضـرت سـقّــا پـای عُـلـیــا مـــخــدّره زیـنـب روی زانـــوی اكــبــــرِ لــیــلا حـقّ نگهدار این هـمه مجـنون حـقّ نـگـهـدار ایـن هـمه لـیــلا می رسیدنـد و یـاد می کـردنـد ازسـر وطشت وحضرت یحیی
: امتیاز
|
استقبال از ماه محرم
این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است این چشم نیست،چشمه ای ازحوض کوثر است ظرفِ نــزولِ رحـمتِ پـروردگــــــار شد چشمی که پای مجلس این روضه ها،تراست چشمی که بیش تر به خودش، گریه دیده است فـردا کنـار فـاطــمــه بـا آبـروتــر اســت ما خشک می شــویـم، ولی بار می دهیم دنیای گریه، مـزرعه ی سبز محشر است فرموده است حضرت صادق:هرآن کسی گــریانِ جــدّ ما شده، با من بــرادر است درحجّ و درعبادت و در سجده های شب گــریـه کنِ حسیــن، شریک پیــمبر است ما را از این تــلاطــم دنیا، هراس نیست تا کــشتــی نجات حسیــنی، شنــاور است بر من لباس نوکری ام را کــفـــــن کنید نـوکـر بهشت هم بـرود، بـاز نـوکـر است
: امتیاز
|
استقبال از ماه محرم
دوباره ماه محــرّم، دوباره بوی حسین دوباره بر سر هر کوچه گفتوگوی حسین بیا به دستهٔ مــا نوحهٔ جنــون ســر کن که میرویم شباشب، به جست وجوی حسین نبستهاند به روی حسین، هــرگــز آب فـرات، آب نــنـوشیــد از گـلوی حسـیــن فرات، تشنهٔ لبهای تفته جوشش بود فرات، آب شد از شرم، رو به روی حسین قــتــیــل قبــله همیشه به یــاد میمانَد بیا که مهر نماز است، خاک کـوی حسین چنین که دردل من، داغ کربلا جاری ست شهــیـد میشــوم از هُــرم آرزوی حسیـن طلــوع میکنــد آخـر طلیعهٔ موعــود مسیر قبله عوض میشود،به سوی حسین
: امتیاز
|